Ben Kimim?

 Adım, Zehra Sert 14 yaşındayım , Mustafa Elmas Arıcı Anadolu Lisesinde 9. sınıf olarak eğitim sürüyorum ve 3 çocuğuna sahip bir ailenin en küçük çocuğuyum. Memleketim ise Aksaray ama babam bize Trakya'da doğup büyüdüğümüz için bence Trakyalısınız der yani  bu dediği birazda doğru sonuçta Aksaray'ın kültürü ile çok içli dışlı değildik onla büyümedim demiyorum çünkü ailem yine o geleneklerini yaşatan bir yapıya sahipler. 

Şimdi konudan bağımsız küçüklüğüm ile başlıyorum ilk olarak anneme çok düşkün bir çocuktum yani halada öyleyim ama bu küçüklüğümde nerdeyse bağımlılık seviyesi bana kalırsa çünkü onu bensiz bir yere göndermiyordum gitse de kafamda çok kurduğum için ağlıyordum belki bu her çocuğun yaptığı bir şeydir. Kişiliğimi oluşturmamda yardımcı olan kişilere gelirsek (annem için bu dediğim saçmaymış çünkü ben kime benziyorum diye sorsam bunun için yaşın küçük daha çok fikir değiştireceksin der.) onlar ablamlardır onlara karşı bazen ters davransam da bana ikinci hatta üçüncü bir anne olmalarını seviyorum en büyük ablamla aramda 12 yaş var onda almak istediğim bir özellik galiba istedikleri veya inandıkları konusunda olan inadı kimse için onlardan vazgeçmemesi, bide kendini geliştirmeye biraz odaklı benim onda örnek edindiğin bir özellik. Küçük ablamla aramda 7 yaş var onun her yaşa uyum sağlayabilmesi çocuklaşabilen yanını, bide güler yüzlü olmasını örnek alıyorum tabii ikisinde de ortak olan bir özellik kitap kurdu olmalarıdır hatta onlar sayesinde istesem her türden kitap bulabileceğim bir kitaplığa sahibim ortaokuldayken ortanca ablam sayesinde kitap okumaya başlamıştım çünkü aralarında bir benim okumakla ilgim yoktu  buda biraz göze çarpıyordu. Ben sonra okumayı sevdim benim için bir alışkanlığa dönüşmüştü ne oldu bilmiyorum ama bu sene çok okuyamadım.

Sıra arkadaşlık ilişkilerimde, doğduğum andan beri ve eskiye dayan bir süreye kadar aynı sokakta yaşıyorum ondan dolayı arkadaşlıklarım bu sokak üzerine kurulu ve şuan ne kadar farklı okullarda olduğumuz için görüşemesek de (aralarından sadece ben farklı okuldayım) onlar benim için hep özel kalacaklar, neyse anladığınız kadarıyla çocukluktan beri nerdeyse hep aynı arkadaş grubundaydım tabii bu liseye geçince değişti çünkü benim için tamamen demesek de benim için yeni bir ortamdı şuan tanıdığım için şanslı olduğumu bana hissettirdikleri pek çok an yaşadım bu 9 ayda bana başka kişilerle de arkadaşlık kurulabileceğini ve umutsuzluğa kapılmamayı öğrettiler.

Benim yaşantımdan anlatabileceklerim tam bu kadar sınırlı olmasa da buraya yazabileceklerim öyle hatta okurken konu dışında mı yazıyorum diye kendime sorup sildiğim oldu hatta hala böyle düşünüyorum ama  neyse diyoruz ve daha yaşım küçük yaşadıklarım bu kadarla sınırlı kalmıyacak olsa da şuanlık böyle ve sadece bu kadarını yazıya dökebiliyorum ama ben umarım ki  yazıya dökülebilecek güzel bir yaşam sürebilirim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anadolu Benliği

                             ANADOLU BENLİĞİ    Senin gezdiğin sokaklarda açmaz çiçek, çocuklar yoktur o bahçelerde sadece bir süs gibi görürsün.  Bizim gezdiğimiz yerlere bir bak çiçekler, kuşların ötüşü bahçede oyun oynayan çocukların neşeli sesleriyle doludur.  Biz severiz dağlarda gezmeyi ,yeşilliklerin arasında dolaşmayı o yüzden incinir ayaklarımız senin dümdüz yollarında. Sen beğenmezsin kolay kolay gördüğün şeyi o yüzden arar  durursun bir mabedin içini, ama biz sanatımızdan bir eser görelim içimizi kalbimizi, vücudumuzun her hücresini bir heyecan, gurur  kaplar. Sen, izlersin yavaş bir kuğu dans edenleri hatta dalarsın düşlere, hayallere. Bizim kalbimizi yerinden oynatır bir yiğidin toprağı oynatacak gibi diz vuruşu. Dinlersin yüksek sesli müzikleri içini titretecek şekilde. Biz dinleriz hüzünlü hayat hikayelerini, ağıtları bir müzik halinde. Sen insanları sokarsın bir kalıb...
Devamı

Kitap ve Hayat

Kitap ve Hayat Kitap ve hayat bağlantılı mıdır? Kitap hayatımızdaki olaylardan mı oluşur? Diye düşünür insan. Bana göre kitap: insanların yaşadıkları olayları ya da yaşadığı hayattan kendini soyutlayanların kendini bulduğu yerdir kitap. Ben kitap okumayı sevmem, diyen kişi birileri tarafından kitap okunmaya zorlananmış olduğu düşünüyorum. Yoksa bir insan kendisini sanki başka bir hayat yaşama ve oradan ders çıkarma şansını kaçırmak ister ki. Kitap ve hayat bana göre bağlantılıdır, yazar kendi veya çevresinde gözlemlediği olayları, kendi düşüncesiyle birleştirir ve yazar.
Devamı

Yaşayan Ölüler

Yaşayan Ölüler   Denemeler- Montaigne, 116 sayfa. İnsanlar illa kalbi durduğunda mı ölür? Yada her şeyden vazgeçmiş ümidini kaybetmiş bir insana sadece kalbi atıyor diye, o yaşıyor denir mi ki? Hayat bu kadar acımasız ki hayattan tüm amacını kaybetmiş insanları bile ölü diye kabul etmiyor. Bazen düşünürüm, illa yaşamak için bir amaç gerekir değil mi? Bu hayata seni bağlayan, kalbinin hala atmasını istediğin bir neden, sonucunu görmek istediğin bir amaç da olabilir. Ama olması gerekir değil mi? Bu hayatta vasıfsız dediğimiz insanların bile yaşamak için bir nedeni var: mutlu olmak, eğlenmek. Nasıl yaşarsın amaçsız kalbin atar, ama bir sonuca bağlanamaz. Boşluk vardır bakışlarında, çünkü bakışlar kalbindeki hisleri yansıtmaz mı? Belki o insanlar düzelir mi diye merak edersiniz. Size tek bir sorum olacak. Kaybedilmiş hisler geri kazanılır mı? Onlarda öyledir belki hatırlarsın o hisleri ama hiçbiri eskisinin verdiği duyguyu veremez. Çocuğunu yeni kaybetmiş bir annenin ağıtları, sevdalan...
Devamı